Αρθροπάθεια

Σε όλη του τη ζωή, ένα άτομο βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Χάρη σε αυτό, είναι δυνατό να προσαρμοστείτε γρήγορα και αποτελεσματικά στις αλλαγές του περιβάλλοντος, να εξερευνήσετε τον κόσμο, να μετακινηθείτε και να πραγματοποιήσετε καθημερινές δραστηριότητες. Ωστόσο, οποιαδήποτε κίνηση του σώματος δημιουργεί ένα συγκεκριμένο φορτίο στο μυοσκελετικό σύστημα και μπορεί δυνητικά να γίνει τραυματική κατάσταση, με αποτέλεσμα την πρόωρη φθορά των αρθρώσεων. Έτσι εμφανίζεται η αρθροπάθεια των αρθρώσεων - μια από τις πιο κοινές ασθένειες στον πλανήτη. Παρά τον εκτεταμένο επιπολασμό του, δεν γνωρίζουν όλοι τις πρωταρχικές εκδηλώσεις και τον κίνδυνο, γι' αυτό και αναζητούν ιατρική βοήθεια στα μεταγενέστερα στάδια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένης της αναπηρίας. Μια έγκαιρη επίσκεψη σε ειδικούς θα σας επιτρέψει να αποφύγετε αυτά τα προβλήματα, επειδή οι έμπειροι γιατροί πραγματοποιούν μια λεπτομερή διάγνωση, επιτρέποντάς σας να εντοπίσετε παθολογικές αλλαγές στα αρχικά στάδια.

Η αρθροπάθεια είναι μια ασθένεια των αρθρώσεων εκφυλιστικής-δυστροφικής φύσης με αργή ανάπτυξη της δομής του χόνδρου και πολλαπλασιασμό του οστικού ιστού. Ως αποτέλεσμα αυτών των παθολογικών αλλαγών, εμφανίζεται παραμόρφωση της προσβεβλημένης άρθρωσης, η κινητικότητά της επηρεάζεται και εμφανίζεται έντονος πόνος. Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, από 10 έως 20% των ανθρώπων στον κόσμο πάσχουν από αυτή την παθολογία. Πρόκειται για αρκετά σημαντικούς δείκτες που αυξάνονται ετησίως. Κατά τη διαδικασία της γήρανσης, συμβαίνουν αλλαγές στο μυοσκελετικό σύστημα που σχετίζονται με την ηλικία, χαρακτηριστικές των περισσότερων ατόμων άνω των 80 ετών. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό μέρος τους συμβουλεύεται γιατρό, προτιμώντας να αυτο-θεραπεύεται. Αυτή η προσέγγιση είναι που επιδεινώνει σημαντικά την πρόγνωση για ανάκαμψη και επίσης αυξάνει την πιθανότητα αναπηρίας.

Η ασθένεια εμφανίζεται περίπου εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει:

• Γυναίκες άνω των 50 ετών και άνδρες άνω των 40 ετών.
• Άτομα με ιστορικό ενδοκρινικών διαταραχών και χρόνιας αρθρίτιδας.
• Άτομα των οποίων το επάγγελμα περιλαμβάνει βαριά σωματική εργασία ή την ανάγκη να παραμείνουν σε στάση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Επαγγελματίες αθλητές (ιδιαίτερα αρσιβαρίστες και εκείνοι που ασχολούνται με τραυματικά αθλήματα).

Είδος

Υπάρχουν αρκετές ταξινομήσεις αρθροπάθεια: ανάλογα με τη γένεση, τις κλινικές μορφές και τον εντοπισμό. Καθένα από αυτά έχει τη δική του κλινική σημασία. η ταξινόμηση ανάλογα με τη θέση της βλάβης είναι η μεγαλύτερη ζήτηση στην πράξη.

Αρθροπάθεια των κάτω άκρων

• Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου - ο πιο επικίνδυνος και σοβαρός τύπος. Λόγω των ανατομικών χαρακτηριστικών της δομής αυτής της άρθρωσης, είναι εδώ που εμφανίζεται η ταχεία ανάπτυξη εκφυλιστικών-δυστροφικών διαταραχών με βλάβη στη μυο-συνδετική συσκευή. Όταν εμφανίζεται φλεγμονή, αναπτύσσεται η επίδραση της πλήρους ή μερικής ακινησίας. Συχνά αυτή η παθολογία εμφανίζεται λόγω της παρουσίας συγγενών δυσπλασιών, εξαρθρώσεων και οστεοχονδροπάθειας. Εκδηλώνεται με τη μορφή πόνου (αρχικά εμφανίζεται αργά το απόγευμα και το βράδυ, αλλά αργότερα γίνεται μόνιμος, ακτινοβολώντας στη βουβωνική χώρα και στη γλουτιαία περιοχή) και αναγκαστικής θέσης των κάτω άκρων.
• Αστραγάλος - εμφανίζεται αρκετά συχνά, αφού ο αστράγαλος αναγκάζεται να αντέχει βαριά φορτία κάθε μέρα. Ως αποτέλεσμα, τραυματίζεται συχνά, οδηγώντας σε εκφυλισμό. Η αρθροπάθεια του αστραγάλου εμφανίζεται συχνά χωρίς σημαντικά συμπτώματα, αλλά καθώς εξελίσσεται, εμφανίζεται πόνος κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας. Τότε ο πόνος γίνεται σταθερός, προστίθεται δυσκαμψία των κινήσεων και πλήρης ακινησία (σπάνια, ελλείψει έγκαιρης και κατάλληλης θεραπείας).
• Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος - η πιο κοινή ποικιλία. Είναι το γόνατο που φέρει το μεγαλύτερο φορτίο, γι' αυτό και είναι πιο επιρρεπές σε τραυματισμούς από άλλα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι: επιγονατιδομηριαίος και κνημομηριαίος. Η πρώτη εμφανίζεται μετά από τραυματισμό της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης. Στα αρχικά στάδια είναι ασυμπτωματική, καθώς η άρθρωση έχει μεγάλη ποσότητα χόνδρου που ευθύνεται για την απορρόφηση των κραδασμών. Η παρουσία τους αποτρέπει τον τραυματισμό των οστών. Αργότερα, ο ασθενής αρχίζει να παρατηρεί πόνο στο γόνατο μετά από φυσική δραστηριότητα, ο οποίος σταδιακά γίνεται μόνιμος (συχνά εντείνεται όταν αλλάζει ο καιρός). Η αρθρίτιδα, που χαρακτηρίζεται από έντονο, σχεδόν αφόρητο πόνο, συνδέεται συχνά με την παθολογία. Ο κνημομηριαίος τύπος διαγιγνώσκεται εξαιρετικά σπάνια και έχει ευνοϊκότερη πρόγνωση. Χαρακτηρίζεται από αισθήσεις πόνου που ακτινοβολούν στο κάτω μέρος του σώματος (συνήθως στα πόδια).
• Τακούνι — μπορεί να παρατηρηθούν εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στην περιοχή των υπαστραγαλικών ή αστραπιαίων-αστραγαλικών αρθρώσεων μετά από τραυματισμό ή ασθένεια. Επίσης δεν εκδηλώνεται κλινικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να γίνεται επώδυνο και πονεμένο στη φύση του.

Αρθροπάθεια των άνω άκρων

Τέτοια εντοπισμός της νόσου εμφανίζεται λιγότερο συχνά από ότι στα κάτω άκρα. Αυτά είναι:

• Αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου. Κατά κανόνα, εμφανίζεται μετά από τραυματισμό και με φόντο μικροτραύματος σε επαγγελματίες αθλητές. Μερικές φορές διαγιγνώσκεται σε άτομα των οποίων το επάγγελμα περιλαμβάνει σωματικά απαιτητική εργασία. Ο ακρωμιακός τύπος της νόσου είναι συνέπεια τραυματισμού και φλεγμονής. Αρχικά περνά απαρατήρητο, αλλά καθώς εξελίσσεται εμφανίζονται επώδυνες αισθήσεις στην περιοχή του τραυματισμένου ώμου. Οι ασθενείς σημειώνουν περιορισμένη κινητικότητα, καθώς και έναν ήχο τσακίσματος όταν κινούνται. Ελλείψει έγκαιρης θεραπείας, μπορεί να εμφανιστεί μερική αγκύλωση.
• Αγκώνας - διαγιγνώσκεται πολύ λιγότερο συχνά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η διάγνωση εντοπίζεται σε ορισμένα επαγγέλματα: ανθρακωρύχους, σιδηρουργούς και άτομα που εργάζονται με εργαλεία δόνησης. Η συμπτωματική εικόνα περιλαμβάνει πόνο στον αγκώνα κατά την κάμψη και επέκταση του άνω άκρου και περιορισμένη κινητικότητα.
• Αρθρώσεις των αρθρώσεων του χεριού. Κατά κανόνα, διαγιγνώσκεται στην καρπομετακαρπική άρθρωση του 1ου δακτύλου (είναι αυτή η άρθρωση που είναι πιο επιρρεπής σε τραυματισμό στην καθημερινή ζωή). Χαρακτηρίζεται από έναν θαμπό πόνο στην εξωτερική επιφάνεια της παλάμης, ο οποίος μπορεί να ακτινοβολεί στον αντίχειρα.
• Αρθρώσεις των αρθρώσεων των δακτύλων. Συχνότερα συναντάται σε άτομα που κάνουν μικρές εργασίες (κέντημα, πλέξιμο κ.λπ.). Παρατηρείται υπερανάπτυξη του οστικού ιστού, που οδηγεί στο σχηματισμό των κόμβων του Heberden και του Bouchard. Οι ασθενείς σπάνια αναφέρουν πόνο στις αρθρώσεις (μερικές φορές όταν αλλάζει ο καιρός) και δυσκαμψία στην κίνηση.

Λόγοι

Δεν υπάρχει ενιαίος αιτιολογικός παράγοντας που να οδηγεί στην ανάπτυξη αυτής της παθολογίας. Η αρθροπάθεια είναι μια ασθένεια που αρχίζει να εκδηλώνεται αργά στο πλαίσιο των συγγενών δομικών χαρακτηριστικών του συνδετικού ιστού, προηγούμενων ασθενειών, καθώς και μικροτραυμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περισσότερες χρόνιες φλεγμονές (αρθρίτιδα), με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μετατρέπονται σε μια εκφυλιστική-δυστροφική διαδικασία με συνεχείς φλεγμονώδεις υποτροπές. Η ηλικιακή ομάδα της αρθροπάθειας, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο αριθμό ασθενών με αυτή τη διάγνωση, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ενιαία γένεση αυτής της ασθένειας, υπάρχει μια σειρά από παράγοντες που προδιαθέτουν σε αυτήν. Τα πιο σημαντικά κλινικά από αυτά είναι:

• Καθιστικός τρόπος ζωής (καθιστική εργασία, τεμπελιά και πολλά άλλα).
• Υπερβολική σωματική δραστηριότητα σωματική σκληρή δουλειά, επαγγελματικός αθλητισμός (οι αθλητικοί τραυματισμοί έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία σε όλους τους τομείς).
• Μεγάλο σωματικό βάρος (οι αρθρώσεις απλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε τέτοιο βάρος).
• Φλεβική ανεπάρκεια.
• Σχετικό επάγγελμα με συνεχή ορθοστασία, χωρίς καμία κίνηση.
• Ορμονικές διαταραχές και βλάβες στο ενδοκρινικό σύστημα (σακχαρώδης διαβήτης, αθηροσκλήρωση αγγείων, παχυσαρκία κ.λπ.).
• Κακή διατροφή (ανεπαρκής ημερήσια πρόσληψη λιπών, πρωτεϊνών, υδατανθράκων, βιταμινών και μικροστοιχείων).
• Κάπνισμα και κατάχρηση αλκοόλ.
• Επιβαρυμένη κληρονομικότητα.

Λόγω της επίδρασης ενός ή περισσότερων από τους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω, αρχίζει η σταδιακή καταστροφή του χόνδρινου ιστού που καλύπτει την αρθρική επιφάνεια του οστού. Πρώτα, γίνεται πιο λεπτό, λιγότερο ελαστικό και στη συνέχεια ραγίζει εντελώς. Ο υποχόνδριος οστικός ιστός έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια του οστού, προκαλώντας την καταστροφή του από την τριβή. Η προστατευτική αντίδραση του οστικού ιστού είναι ο πολλαπλασιασμός του (ιδιαίτερα κατά μήκος των αρθρικών άκρων), που περιορίζει σημαντικά την κινητικότητα της άρθρωσης και οδηγεί στην παραμόρφωσή της.

Τα κύτταρα των αρθρώσεων έχουν μια ιδιαιτερότητα - δίνουν γρήγορη απόκριση σε τυχόν, ακόμη και μικροτραυματισμούς. Τα κατεστραμμένα κύτταρα συνθέτουν ενεργά αντιφλεγμονώδεις κυτοκίνες, γι' αυτό η καταστροφή του χόνδρου και των οστών χαρακτηρίζεται από άσηπτη φλεγμονή στον αρθρικό υμένα. Οι συχνές υποτροπές της παθολογίας οδηγούν σε επιδείνωση της φλεγμονής, έτσι τα κύτταρα του σκληρού ιστού αρχίζουν να πεθαίνουν ακόμη πιο γρήγορα, γεγονός που συμβάλλει στην εξέλιξη της νόσου.

Συμπτώματα

Η αρθροπάθεια μπορεί να εμφανιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς τα παραμικρά κλινικά σημεία. Οι ασθενείς ζουν χωρίς καν να υποψιάζονται ότι στην άρθρωση συμβαίνουν ενεργές εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές. Κατά κανόνα, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στο ύψος της παθολογίας ή μετά την εμφάνιση φλεγμονής. Υπάρχουν διάφοροι τύποι συμπτωμάτων, ανάλογα με τον χρόνο εμφάνισης και τα χαρακτηριστικά της εκδήλωσης.

Πρώτα σημάδια

Ένα άτομο αρχίζει να αισθάνεται πόνο στην περιοχή της κατεστραμμένης άρθρωσης μετά από σωματική δραστηριότητα (αθλήματα, τζόκινγκ, περπάτημα χωρίς στάση, ανέβασμα σκαλοπατιών και πολλά άλλα). Το πρωί, μετά από πολύωρη παραμονή σε ακίνητη κατάσταση, εμφανίζονται οι πρώτες «εναρκτήριες αισθήσεις πόνου», σε συνδυασμό με ελαφριά ακαμψία. Για την εξάλειψη της περιορισμένης κινητικότητας πρέπει να ζεσταθείτε για ορισμένο χρόνο. Ο πόνος είναι πονηρός ή θαμπός και δεν είναι πολύ έντονος. Λόγω της κακής κλινικής εικόνας, οι ασθενείς σπάνια αναζητούν ιατρική συμβουλή στα αρχικά στάδια. Πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αυτο-θεραπεύονται και να δοκιμάζουν διαφορετικές μεθόδους θεραπείας, οι οποίες μπορούν μόνο να επιδεινώσουν την τρέχουσα κατάσταση. Ωστόσο, είναι στα αρχικά στάδια που αυτή η ασθένεια έχει την πιο ευνοϊκή πρόγνωση και μεγάλες πιθανότητες πλήρους ανάρρωσης χωρίς συνέπειες. Επομένως, συνιστάται ανεπιφύλακτα να κλείσετε ένα ραντεβού με έναν γιατρό εάν παρατηρήσετε οποιεσδήποτε αισθήσεις στις αρθρώσεις σας.

Εμφανή συμπτώματα

Ο πόνος σταδιακά αυξάνεται, εντείνονται με τις αλλαγές του καιρού. Εμφανίζονται όχι μόνο το πρωί, αλλά επιμένουν και όλη την ημέρα. Οι ασθενείς δεν μπορούν να κοιμηθούν πλήρως. πολλοί (ειδικά σε μεγάλη ηλικία) σημειώνουν πόνο στα οστά και πόνο στους μύες. Ο πόνος θα εξαπλωθεί σε όλο το άκρο και θα ακτινοβολήσει στις γύρω περιοχές. Τα άτομα με αυτό το πρόβλημα κουράζονται γρήγορα όταν περπατούν ακόμη και σε μικρές αποστάσεις και υποφέρουν από δύσκολη κάμψη και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Πολλοί άνθρωποι σημειώνουν αστάθεια του κατεστραμμένου άκρου, γι 'αυτό αναπτύσσουν ένα αβέβαιο και απαλό βάδισμα.

Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος εκδηλώνεται με ένα χαρακτηριστικό τσάκισμα, το οποίο σχηματίζεται ως αποτέλεσμα της τριβής των αρθρικών επιφανειών μεταξύ τους. Το γόνατο σταδιακά αρχίζει να παραμορφώνεται λόγω της ανάπτυξης του οστικού ιστού κατά μήκος των άκρων. Οι ασθενείς προσπαθούν να περιορίσουν τυχόν κινήσεις, γεγονός που οδηγεί σε μυϊκή ατροφία. Αυτό με τη σειρά του κάνει το βάδισμα ακόμα πιο ασταθές και προσεκτικό. Η οστεοαρθρίτιδα των άνω άκρων είναι συνήθως συνέπεια τραυματισμού ή χρόνιας αρθρίτιδας. Η πιο αισθητή παραμόρφωση παρατηρείται στις μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις του χεριού. Οι κόμβοι του Bouchard και του Heberden σχηματίζονται στα δάχτυλα και το ίδιο το χέρι γίνεται τετράγωνο.

Επικίνδυνα συμπτώματα

Λόγω του ότι εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές αναπτύσσεται σταδιακά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, η εμφάνιση ακόμη και επικίνδυνων κλινικών σημείων μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Αυτό επιδεινώνει σημαντικά την τρέχουσα κατάσταση και επιδεινώνει την πρόγνωση για ανάκαμψη. Αυτά τα συμπτώματα είναι:

• Οίδημα και συνεχής πόνος στα άκρα - υποδηλώνει ενεργή φλεγμονή που απαιτεί επείγουσα ιατρική παρέμβαση.
• Παραμόρφωση της άρθρωσης, λόγω του οποίου αλλάζει το βάδισμα ή καθίσταται αδύνατη η εκτέλεση των συνηθισμένων κινήσεων.
• Μυαλγία και πόνος στα οστά.
• Ασταθές βάδισμα, σοβαρός περιορισμός της κινητικότητας κατά την κάμψη και την έκταση.
• Ο πόνος γίνεται σταθερός, που δεν υποχωρεί το βράδυ ή το βράδυ, ακτινοβολώντας στις γύρω περιοχές.

Πτυχία

Στην ορθοπεδική πρακτική, είναι σύνηθες να διακρίνουμε κλινικούς και ακτινολογικούς βαθμούς αρθρώσεως σύμφωνα με την ταξινόμηση Kellgren-Lawrence:

• Μηδέν. Ένα άτομο δεν αισθάνεται πόνο ή ενόχληση όταν περπατά (ούτε καν σε μεγάλες αποστάσεις). Δεν ανιχνεύονται παθολογικές αλλαγές στην εικόνα ακτίνων Χ.
• Αρχικό (αμφίβολο). Όταν περπατάτε για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται μέτριος θαμπός πόνος. Μερικοί ασθενείς σημειώνουν ένα ελαφρύ τσάκισμα όταν λυγίζουν το άκρο. Μια εξέταση με ακτίνες Χ αποκαλύπτει τα πρώτα σημάδια παθολογίας: στένωση του χώρου της άρθρωσης και μικρές περιοχές οστικών ελαττωμάτων κατά μήκος των άκρων.
• Εύκολος.Το σύνδρομο πόνου γίνεται πιο έντονο και εμφανίζεται το πρωί μαζί με δυσκαμψία. Ο πόνος αυξάνεται με την κίνηση. Μια ακτινογραφία αποκαλύπτει μια σαφή στένωση του χώρου της άρθρωσης και μια μικρή ποσότητα οστικών αναπτύξεων (οστεόφυτα).
• Μέτρια (εκφυλιστική). Οδυνηρές αισθήσεις εμφανίζονται όχι μόνο το πρωί, αλλά και το βράδυ. Εμφανίζεται μυαλγία και πόνος στα οστά. Οι ασθενείς κοιμούνται άσχημα και συχνά παρατηρούν πρήξιμο της προσβεβλημένης άρθρωσης. Οι ακτινογραφίες αποκαλύπτουν την πρόοδο της στένωσης του αρθρικού χώρου και τον πολλαπλασιασμό των οστεοφύτων, καθώς και την αύξηση της οστικής πυκνότητας.
• Βαρύ (παραμορφωτικό). Το σύνδρομο πόνου γίνεται μόνιμο και δεν ανακουφίζεται πάντα με τη λήψη παυσίπονων. Ο πόνος αυξάνεται με οποιαδήποτε κίνηση. ακούγεται ένας δυνατός ήχος τσακίσματος όταν λυγίζετε. Αναπτύσσεται επίσης μυϊκή ατροφία και αναπτύσσεται παραμόρφωση της άρθρωσης. Μια ακτινογραφία αποκαλύπτει έντονη στένωση του χώρου της άρθρωσης και σημαντική ανάπτυξη των άκρων της αρθρικής επιφάνειας, η οποία προκάλεσε παραμορφωτικές αλλαγές.

Παρόξυνση

Όλες οι εκφυλιστικές ασθένειες χαρακτηρίζονται από αργή, συχνά ασυμπτωματική (ειδικά στα πρώτα στάδια) πορεία. Αύξηση του πόνου παρατηρείται όταν αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες (υγρασία, άνεμος ή πτώση της θερμοκρασίας) και όταν ξεκινά η φλεγμονώδης διαδικασία. Η φλεγμονή χαρακτηρίζεται από οίδημα, υπεραιμία του δέρματος, πόνο και οίδημα. Επομένως, εάν εμφανιστούν σημάδια φλεγμονώδους διαδικασίας, πρέπει να αναζητήσετε αμέσως εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια. Παροχή ανεξάρτητωνπρώτες βοήθειες μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες μεθόδους:

1. Πάρτε οποιοδήποτε αναλγητικό φάρμακο.
2. Εφαρμόστε αλοιφή ή τζελ με αναισθητικό αποτέλεσμα στο δέρμα.
3. Κρατήστε τα άκρα σε ακίνητη θέση (μέχρι να εξαλειφθεί ο πόνος).

Διαγνωστικά

Για να γίνει μια διάγνωση, χρησιμοποιούνται μέθοδοι εξέτασης υψηλής ακρίβειας για τον εντοπισμό ακόμη και μικρών παθολογικών αλλαγών. Στην κλινική, οι ειδικοί διεξάγουν διεξοδική εξέταση του ασθενούς, επιτρέποντάς τους να προσδιορίσουν οπτικά και ψηλά την τρέχουσα κατάσταση της άρθρωσης (εξωτερικά σημάδια φλεγμονής: οίδημα, ερυθρότητα του δέρματος, πόνος, υπεραιμία). Μετά από αυτό, συνταγογραφούνται εργαστηριακά και οργανικά διαγνωστικά, τα οποία επιτρέπουν σε κάποιον να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα της έκτασης της βλάβης. Οι εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Γενική, βιοχημική και ανοσολογική εξέταση αίματος. Οι αλλαγές στο αίμα μπορούν να επιβεβαιώσουν την παρουσία φλεγμονής, καθώς και να καθορίσουν την αιτία της νόσου (μεταβολικές διαταραχές, αυτοάνοσες αντιδράσεις κ.λπ.).
• C-αντιδρώσα πρωτεΐνη.
• Λήψη ενδοαρθρικού υγρού για την ανίχνευση λοίμωξης και την ευαισθησία της στα αντιβιοτικά.

Η ενόργανη διάγνωση περιλαμβάνει τις ακόλουθες διαδικασίες:

1. Υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία της άρθρωσης. Επιτρέπει την ανίχνευση αλλαγών στους μαλακούς αρθρικούς και περιαρθρικούς ιστούς.
2. Ακτινογραφία και αξονική τομογραφία. Είναι εξαιρετικά κατατοπιστικό όταν αναζητάτε αλλαγές στον οστικό ιστό. Σήμερα αυτή είναι η προτιμώμενη διαγνωστική μέθοδος, η οποία είναι θεμελιώδης για τη διάγνωση της αρθροπάθειας.
3. Αρθροσκόπηση. Διενεργείται εάν υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν την παρουσία φλεγμονής.
4. Σπινθηρογράφημα. Περιλαμβάνει τη χορήγηση ραδιοφαρμάκων για την αξιολόγηση της κατάστασης των οστών και του μεταβολισμού σε αυτά.

Φαρμακοθεραπεία

Η συνταγογράφηση φαρμάκων στοχεύει στην ανακούφιση του πόνου, στην καταστολή της εξέλιξής του και στην αποκατάσταση της λειτουργίας των αρθρώσεων. Για την καταπολέμηση του πόνου χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα:

• Παυσίπονα από την ομάδα ΜΣΑΦ. Ο τύπος του φαρμάκου, η μορφή απελευθέρωσής του και η δοσολογία επιλέγονται από τον γιατρό ξεχωριστά. Η επιλογή εξαρτάται από τη σοβαρότητα του πόνου, την ηλικία, το φύλο και άλλους παράγοντες. Τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα περιέχουν παυσίπονα. Συνήθως λαμβάνονται από το στόμα σε μορφή δισκίου, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ενέσεις ή αλοιφές.
• Μυοχαλαρωτικά. Είναι απαραίτητα για την ανακούφιση του σπασμού από τους περιαρθρικούς μύες. Με αυτόν τον τρόπο είναι επίσης δυνατό να μειωθεί ο πόνος και να αποκατασταθεί η κανονική κυκλοφορία του αίματος στην άρθρωση.
• Νευροτροπικές βιταμίνες Β. Αυτό είναι το κοινωνικό συστατικό της βασικής θεραπείας. Οι βιταμίνες Β βοηθούν στην ομαλοποίηση της λειτουργίας του περιφερικού νευρικού συστήματος και επίσης αναστέλλουν τον πόνο.
• Παυσίπονοι αποκλεισμοί. Κατά κανόνα, χρησιμοποιούνται για έντονο οξύ πόνο που δεν μπορεί να εξαλειφθεί με τη λήψη των φαρμάκων που περιγράφονται παραπάνω. Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιούνται διαλύματα που εγχέονται στα πιο επώδυνα σημεία.

Θεραπεία της αρθροπάθειας το γόνατο ή οποιαδήποτε άλλη άρθρωση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς τη λήψη φαρμάκων που βοηθούν στην αποκατάσταση της λειτουργίας της άρθρωσης. Για το σκοπό αυτό ορίζονται τα ακόλουθα:

• Χονδροπροστατευτικά. Η λήψη τους αποκαθιστά τον ιστό του χόνδρου και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος σε αυτόν. Λαμβάνεται με τη μορφή αλοιφών, ενέσεων και δισκίων.
• Υαλουρονικό οξύ. Το φάρμακο εγχέεται απευθείας στην κοιλότητα της άρθρωσης, εξασφαλίζοντας την ταχύτερη δυνατή έναρξη του θεραπευτικού αποτελέσματος. Ο κύριος σκοπός του είναι να βελτιώσει το ιξώδες του συνοδικού υγρού και να αποτρέψει το τραύμα στις αρθρικές επιφάνειες των οστών.

Μη φαρμακευτική θεραπεία

Είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό λήψη φαρμάκων - αυτό δεν είναι πανάκεια και δεν είναι ο μόνος τρόπος ανάκαμψης. Για να εξαλείψετε τον πόνο, να αυξήσετε την κινητικότητα των αρθρώσεων και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής, θα χρειαστεί να αφιερώσετε αρκετό χρόνο σε μεθόδους θεραπείας χωρίς φάρμακα. Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί η σωστή ισορροπία μεταξύ επαρκούς σωματικής δραστηριότητας και σωστής ανάπαυσης. Μπορείτε να επιτύχετε αυτό το αποτέλεσμα τηρώντας τις καθημερινές προπονήσεις. Για να έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει να τηρείτε τους ακόλουθους κανόνες εκπαίδευσης:

1. Τα μαθήματα πρέπει να γίνονται καθημερινά, ανεξάρτητα από την υγεία, τη διάθεση, τον καιρό, τις συνθήκες ζωής και άλλους παράγοντες.
2. Όλες οι κινήσεις εκτελούνται εξαιρετικά ομαλά και αργά.
3. Εάν ο πόνος εντείνεται κατά τη διάρκεια της προπόνησης, τότε σταματήστε την προπόνηση.

Ανεξάρτητα από το βαθμό αρθρώσεως της άρθρωσης του γόνατος, ο ασθενής χρειάζεται σταματήστε να τρέχετε (ειδικά σε μικρές αποστάσεις με μεγάλη ταχύτητα), άλματα, παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κ.λπ.), άρση βαρών (μπάρα κ.λπ.), μεγάλες περιόδους ακινησίας. Η καλύτερη επιλογή σε αυτή την περίπτωση θα ήταν η κολύμβηση, η γιόγκα (κατά προτίμηση με έναν εκπαιδευτή που θα γνωρίζει για προβλήματα με την άρθρωση) και το Pilates.

Για την αρθροπάθεια ενδείκνυται η φυσιοθεραπεία. Βοηθά στη βελτίωση της ευεξίας και καταπολεμά πιθανές επιπλοκές της νόσου. Οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες περιλαμβάνουν:

1. Ηλεκτροφόρηση ή φωνοφόρηση με διαλύματα αναλγητικών φαρμάκων.
2. Εφαρμογές θέρμανσης με παραφίνη (διενεργείται αποκλειστικά απουσία φλεγμονώδους διαδικασίας).
3. Επικύρωση Darson - έκθεση σε ηλεκτρικά ρεύματα υψηλής και χαμηλής συχνότητας για την τόνωση της κυκλοφορίας του αίματος και της μυϊκής χαλάρωσης.
4. Θεραπεία με μαγνήτο και λέιζερ.
5. Ηλεκτρική διέγερση. Αυτή είναι μια αποτελεσματική φυσιοθεραπεία που στοχεύει στην αποκατάσταση του όγκου και της δύναμης των μυών.

Είναι επίσης δυνατό να πραγματοποιηθεί hirudotherapy - θεραπεία με βδέλλες. Το σάλιο αυτών των ζώων περιέχει μεγάλο αριθμό ενζύμων που διαστέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία και ομαλοποιούν τις μεταβολικές διεργασίες. Επιπλέον, βοηθά στη διάλυση του νεκρωτικού ιστού και στον καθαρισμό των κοιλοτήτων των αρθρώσεων.

Πρόληψη

Η αντιμετώπιση της αρθροπάθειας, καθώς και των συνεπειών της, είναι αρκετά δύσκολη. Ωστόσο, είναι πολύ πιο εύκολο να το αποτρέψετε. Για να το κάνετε αυτό, απλώς ακολουθήστε απλές συστάσεις που θα βοηθήσουν στην προστασία των υγιών αρθρώσεων για πολλά χρόνια. Μεταξύ αυτών:

• Ενεργός τρόπος ζωής. Ακόμα κι αν η επαγγελματική σας δραστηριότητα περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους καθίσματος ή ακινησίας, πρέπει να αφιερώσετε χρόνο (τουλάχιστον λίγα λεπτά την ημέρα) για μια απλή προθέρμανση.
• Τακτική άσκηση ή επίσκεψη στην πισίνα. Αυτά είναι εξαιρετικά αθλήματα γενικής ενδυνάμωσης που θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε τους μυς και το μυοσκελετικό σας σύστημα σε υγιή τόνο.
• Σωστή και ορθολογική διατροφή. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να παρακολουθείτε την καθημερινή σας διατροφή. Θα πρέπει να περιλαμβάνει επαρκή ποσότητα πρωτεϊνών, λιπών, υδατανθράκων, μικροστοιχείων και βιταμινών. Αξίζει να αυξηθεί η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 (ψάρια, κόκκινο κυνήγι, αβοκάντο, καρύδια, λιναρόσποροι κ.λπ.) και κολλαγόνο (ζελέ, πλούσιες σούπες κ.λπ.).
• Παρακολουθήστε το σωματικό σας βάρος. Είναι απαραίτητο να διατηρήσετε το βάρος σας σε φυσιολογικά όρια, αποφεύγοντας την ανάπτυξη παχυσαρκίας (για αυτό πρέπει επίσης να ασκηθείτε και να τρώτε σωστά).
• Φορέστε άνετα παπούτσια.
• Σταματήστε να παίζετε αθλήματα συνοδεύεται από υψηλό κίνδυνο τραυματισμού.

Συμπέρασμα

Αρθρώσεις των αρθρώσεων Αυτή είναι μια αρκετά σοβαρή ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες και επιπλοκές. Ωστόσο, μπορείς να το παλέψεις, να ζήσεις μια γεμάτη ζωή και να κάνεις την καθημερινή σου δουλειά. Η σύγχρονη ιατρική παρέχει πολλές θεραπευτικές τεχνικές που στοχεύουν στη βελτίωση της κατάστασης των ασθενών και στην αποκατάσταση των κινητικών λειτουργιών τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ποιότητα ζωής με την αρθροπάθεια εξαρτάται από τον χρόνο θεραπείας και τη συμμόρφωση με τις ιατρικές συστάσεις. Η έγκαιρη ιατρική συμβουλή σάς επιτρέπει να εντοπίσετε τις πρώτες εκφυλιστικές αλλαγές και να τις εξαλείψετε έγκαιρα. Επομένως, δεν χρειάζεται να κάνετε αυτοθεραπεία ή να αναβάλλετε την επίσκεψη στο γιατρό. Εάν παρατηρήσετε τα πρώτα συμπτώματα διαταραχών των αρθρώσεων, πρέπει να επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό και να υποβληθείτε σε ενδελεχή διάγνωση.